Allah Kelimesinin Sözlük Tanımı
Allah kelimesi, İslam dininde evrenin tek yaratıcısı ve ibadet edilmeye layık olan yüce varlığın özel adıdır. Arapça kökenli bu kelime, sadece Müslümanlar tarafından değil, aynı zamanda Arapça konuşan Hristiyanlar ve Yahudiler tarafından da 'Tanrı' anlamında kullanılmaktadır.
Etimolojik Kökeni ve Anlamı
Etimolojik olarak Allah kelimesinin kökeni, Arapça 'el-İlah' (الْإِلَٰه) ifadesinin birleşerek kısaltılmasına dayanır ve 'Tek Tanrı' veya 'O Tanrı' anlamına gelir. Bu köken, kelimenin Semitik dillerdeki 'il', 'el' veya 'eloah' gibi Tanrı'yı ifade eden eski kelimelerle de bağlantılı olduğunu göstermektedir. Türk Dil Kurumu (TDK) da Allah'ı, İslam dininde Tanrı'nın adı olarak tanımlar.
İslam İnancında Allah Kavramı
İslam inancının temelini oluşturan tevhid (Allah'ın birliği) ilkesine göre, Allah eşi ve benzeri olmayan, doğmamış ve doğurmamış, her şeye gücü yeten, tüm varlıkların yaratıcısı ve yöneticisidir. Kur'an-ı Kerim'de Allah'ın birliği ve eşsizliği vurgulanır. İslam'da Allah'ın birçok güzel ismi (Esmaü'l-Hüsna) bulunur ve bu isimler O'nun farklı sıfatlarını ve yüceliğini ifade eder.
İslam bilginleri, Allah kelimesini 'varlığı zorunlu olan ve bütün övgülere layık bulunan zatın adı' olarak tarif etmişlerdir. Bu tanım, Allah'ın varlığının kendiliğinden olduğunu, başka bir varlığa muhtaç olmadığını ve tüm mükemmel sıfatları kendinde topladığını belirtir.
Farklı Kullanım Alanları
Allah kelimesi, dini bağlamının yanı sıra, Türkçede mecazi olarak 'herhangi bir işte başarılı olmuş, en üst dereceye ulaşmış kimse' anlamında da kullanılabilmektedir. Ancak bu kullanım, kelimenin dini ve temel sözlük anlamından farklıdır ve genellikle günlük dildeki deyimsel ifadelerde yer alır.
Özetle, Allah kelimesi, hem etimolojik kökeni hem de dini anlamıyla, evrensel bir Tanrı kavramını ifade eden, özellikle İslam inancında merkezi bir yere sahip olan yüce bir isimdir.