Allah Kelimesinin Anlamı
Allah kelimesi, Arapça kökenli olup İslam dininde tek ve yüce Tanrı'yı ifade eden özel bir isimdir. Bu kelime, sadece Müslümanlar tarafından değil, Arapça konuşan Hristiyanlar ve Yahudiler tarafından da Tanrı'yı belirtmek için kullanılır. Allah, varlığı zorunlu olan, bütün övgülere layık bulunan, evrenin yaratıcısı ve sürdürücüsü olan mutlak varlığın adıdır.
Etimolojik Kökeni
Allah kelimesinin etimolojisi üzerine farklı görüşler bulunmakla birlikte, genel kabul gören görüşe göre Arapça "el-İlah" (الاله) ifadesinin birleşerek kısaltılmasıyla oluşmuştur ve "Tek Tanrı" anlamına gelir. Bu köken, eski Sami dillerindeki "il", "el" veya "eloah" gibi Tanrı'yı ifade eden terimlere kadar uzanmaktadır. Bazı dil uzmanları ise kelimenin "ibadet etmek" veya "hayret ve şaşkınlık içinde kalmak, gönülden bağlanıp sığınmak" anlamlarına gelen "elehe" veya "elihe" kökünden türediğini belirtir.
İslam'daki Yeri ve Özellikleri
İslam inancına göre Allah, eşi, benzeri ve ortağı olmayan, doğmamış ve doğurmamış olan, tüm kemal sıfatlarını kendinde toplayan benzersiz bir varlıktır. Diğer dillerdeki "Tanrı" veya "God" gibi genel isimlerden farklı olarak, "Allah" özel bir isimdir ve çoğulu veya dişili bulunmaz. Bu durum, İslam'ın tevhid (Allah'ın birliği) inancının temelini oluşturur. Kur'an-ı Kerim'de Allah'ın birçok güzel ismi (Esmaü'l-Hüsna) zikredilir; ancak "Allah" ismi, bu sıfatların tamamını kapsayan en kapsamlı ve özel isimdir.
İslam öncesi dönemde Arap Yarımadası'nda "Allah" kelimesi, diğer tanrılar arasında yüce bir tanrı olarak kabul edilmekle birlikte, İslam'ın gelişiyle birlikte bu kavram tektanrıcılığa evrilmiş ve Allah, evrenin tek ve yegâne yaratıcısı olarak ilan edilmiştir.